متن عاشقانه داستان عاشقانه شعر عاشقانه

شب های با تو

چقدر گرم بودیم

مییان سرمای بی امان

یادت می آید

سرد بود 

شب بود

من بین برف ها 

با صدای تو شاد بودم؟

کاش عمرمان همان شب ها ثابت مانده بود

میان یلدای نفس های منو تو

پر از سرگیجه 

سوزش قلب

و کار بی اتمام

فقط مانده یک سکته نهایی...

بی انگیزه جلو می روم...

هیچ کس را نمیخواهم...

خودخواسته ی تنها...

میدانستم که دیدار خوب نیست

چه برای او که دلبسته کس دیگر شده

چه برای من که باید تلاش می کردم که ادامه ندهم

گاهی آدم مجبور می شود برود

وقتی دلش بیمار است

راه طولانی گز کردم تا برسم

خیلی فرق داشت اما

هنوزم عشق من بود...